Bu büyüleyici portre, klasik zarafeti çağrıştıran oymalı bir taş bankta zarifçe oturan, beyaz akan elbiseler giymiş genç bir kadını zarifçe yakalıyor. Koyu saçları, üzerindeki açık kumaşla çarpıcı bir kontrast oluşturuyor; başının üzerinde nazikçe kaldırdığı bu kumaş bir peçe gibi, izleyiciyi sakin bir düşünce ve ince bir çekicilik anına davet ediyor. Sanatçının titiz tekniği, kumaşın kıvrımlarına ve teninin yumuşaklığına hayat veriyor; yumuşak, neredeyse fotoğrafik bir gerçekçilikle derinlik ve doku vurgulanıyor. Doğal, sakin arka plan figürü mükemmel şekilde çerçeveliyor ve sakin bir atmosfer yaratarak eserin düşündürücü havasını artırıyor.

Beyazlar ve toprak tonlarının uyumlu birleşimi nazik bir görsel ritim yaratıyor; kadının huzurlu ifadesi ve hafifçe eğilmiş başı, düşünceli ya da fısıldanan bir sırrı ima ediyor. Işık sahne üzerinde hassas bir şekilde oynuyor, kumaşın dokunsal hissini ve nazik pozunu daha da belirginleştirerek hem şefkatli hem de esrarengiz duygular uyandırıyor. Yüzyıl sonlarında yapılmış olan bu eser, romantik idealizmin klasik etkilerle harmanlandığı bir dönemin yansıması; sanatçının ustalığını ve akademik resmin estetik değerlerini gösteren zamansız ve yoğun biçimde insani bir çalışma.