Bu narin portre, vahşi ve kıvrımlı tüylerle süslü gösterişli bir şapka takan bir kadını yakalıyor; tüyler cesur, siyah fırça darbeleriyle çizilmiş ve soluk yumuşak arka planla çarpıcı bir kontrast oluşturuyor. Sanatçının hafif, neredeyse fısıltı gibi olan tekniği, kadının zarif yüz hatlarını ve kıvırcık, altın sarısı saçlarının yumuşaklığını zarifçe ortaya koymuş; hafifçe ısı bulanmış tonlar var. Canlı mavi gözleri sakin ve esrarengiz bir çekicilik taşıyor; hafif gülümsemesi içe dönük, huzurlu bir duruşa işaret ediyor. Figürün eli yüzüne hafifçe dokunuyor, samimi ve zarif bir his uyandırıyor.

Yüz ve şapkadaki hassas detaylar ile kıyafeti ve duruşundaki daha gevşek ve hemen hemen hayali çizgilerin uyumu, varlık ve ima arasında narin bir denge yaratıyor. Bu denge izleyiciyi konuğun kişiliğinin gizemine davet ediyor. Sanatçının üstün çizgi kullanımı ve ince renk paleti, 20. yüzyıl başı portrelerinin güzellik, moda ve çekicilik arayışını ustalıkla yansıtıyor; gelenek ile modernitenin kesişimindeki dönemin hafifliğini ve zarafetini yakalıyor. Görünüşte basit bir hareketin içinde saklı duygusal derinliği ve atmosferin zarafetini öne çıkarıyor; bu eser, kadın zarafetinin sessiz bir kutlaması ve zamanda donmuş etkileyici bir anlatı olarak öne çıkıyor.