Bu eser, loş bir gökyüzü altında derin mor, yeşil ve yumuşak pembe tonlarının harmanlandığı huzurlu bir kırsal sahneyi sunar. Tek başına siyah bir köpek, eser içindeki sakinliğe rağmen hafifçe hayat bulmuş gibi, parlayan bir ateşin yanında duruyor ve kompozisyona sıcaklık ve canlılık katıyor. Manzara gölgeli ve sessizdir; sık ağaçlar, taş bir duvarın arkasında doğal bir engel oluşturuyor, arka planda ise uzak dağlar bulunuyor; bu da sükunet ve yalnızlık hissi yaratıyor. Sanatçının karakteristik fırça darbeleri, kasıtlı çizgiler ve dokulu katmanlarla, gerçeklik ile rüya hali arasında bir denge kuran bir atmosfer yaratıyor.

Kompozisyon ustaca bölünmüş; izleyiciyi sıcak ve gizemli ön planda tutarken, gözleri uzaklardaki serin, huzurlu tepeler ve gökyüzüne yönlendiriyor. Karanlık toprak tonları ile pastel gökyüzü arasındaki kontrast, alacakaranlığın solan ışığını ima ediyor ve meditasyon dolu, hafif melankolik bir ruh hali uyandırıyor. 20. yüzyılın başlarında yaratılan bu parça, sanatçının spiritüel simbolizm ve doğalçılığın ötesindeki renk ifade gücünü keşfetme eğilimini yansıtıyor; izleyiciye manzaranın hem somut hem soyut yönlerini hissettirmeye davet ediyor.