Bu canlı manzara, kırsal yaşamın sakin ritimlerini gözler önüne seriyor; devasa saman balyaları, işlenmiş tarlalar ve yumuşak, dalgalı tepeler arasında yükseliyor. Kompozisyonun merkezinde, hemen hemen heykelsi olan bu anıtsal biçimler yer alıyor; geniş ve huzurlu gökyüzü, soluk mavi ve hafif krem tonlarıyla fırçalanmış. Perspektif sizi içine çekiyor; saman balyaları orta planı domine ediyor ve ön plandaki sığırların otladığı, sessizce toprağa bakan bir figür ile uzak ufuk arasındaki köprüyü kuruyor; koyu yeşil ve sarımsı tonlar huzurlu kırsal manzarada birleşiyor.

Sanatçı, zengin ama ölçülü bir renk paleti kullanmış — toprak kahverengileri, derin yeşiller ve turuncunun dokunuşları — ışık ve gölge arasındaki incelikli geçişlerle doku ve derinlik kazandırılmış. Fırça darbeleri bilinçli ama nazik; doğal çevre ile insan varlığı arasında bir uyum ortaya koyuyor. Yaklaşık meditasyon hali yaratan bir sükunet var; 19. yüzyıl sonlarında Brittany kırsal hayatının durağan ve kalıcı ritmini çağrıştırıyor, izleyiciyi serin havayı hissetmeye ve çerçevenin dışındaki tarlaların hafif seslerini duymaya davet ediyor.