Görüntü, kısmen bulutlu bir gökyüzü altında yumuşak gündüz ışığıyla aydınlanmış görkemli bir Gotik cepheye sahip büyük bir şapelin 18. yüzyıl manzarasını zarifçe yakalıyor. Sağda, şapelin karmaşık taş işçiliği ve yükselen vitray pencereleri mimari ihtişamı yansıtıyor ve içinde ilahilerin yankılandığını hayal etmeye davet ediyor. Solda ise mütevazı binalar ve bacalar şapelin ihtişamıyla tezat oluşturuyor ama sahneye uyumla karışıyor. Yapraklı ağaçlar ön planı çevreleyerek taş ve tuğla yapıları yumuşatıyor, dönemin kıyafetlerini giymiş figürler ise gündelik yaşama dair bir his katıyor. Onların etkileşimleri, oyun oynayan çocuklar ve varan faytonlar, şapelin çevresindeki sakin koşuşturmanın ortasında tarihin soluk alıp verdiği huzurlu bir atmosfer yaratıyor.

Paul Sandby’nin narin fırça darbeleri, pürüzsüz taş duvarlardan daha kaba tuğla ve ahşap yapılara kadar dokuların incelikli betimlemesinde belirgin. Renk paleti, gökyüzü ve taşın soğuk gri ve mavileri ile ağaçlar ve zeminin sıcak kahverengi ve yeşillerini dengeliyor; doğal ışık ve mimari detayın uyumlu bir birleşimini sunuyor. Kompozisyon ustaca dengelenmiş; şapelin görkemli sağ tarafı, soldaki açık alan ve insan aktivitesiyle dengelenerek gözün sahnede akıcı şekilde gezinmesini sağlıyor. Bu sanat eseri yalnızca ikonik tarihi bir mekanı belgelemekle kalmıyor, aynı zamanda insan yaratıcılığı ve doğanın birleştiği huzurlu bir an için sessiz bir saygı uyandırıyor.