Bu büyüleyici taslak, akıcı mavi hatlar ve sıcak toprak tonları aracılığıyla samimi bir anı yansıtıyor. Geride yatan figürün yüzü, belki de sevinç ya da düşünceyi ifade ediyor gibi görünüyor; her bir fırça darbesi, tasvir edilen ruha hayat üflüyor. Dağınık arka plan – kıvrımlı desenlerin girdabı – figürle zahmetsizce kaynaşıyor ve konu ile çevresindeki ortam arasında yakın bir ilişki öneriyor. Figürün çevresinden yükseldiği veya çevresi tarafından sarıldığı hissi vererek, Van Gogh'un figür ve manzarayı birleştirme yaklaşımını vurguluyor.

Mürekkep hatlarıyla kağıdın dokusu arasındaki yumuşak kontrast, yoğun bir kalite yaratıyor. Arka planda yaprakların hışırtısını ya da dallardan süzülen güneşin sıcaklığını duyabiliyormuşsunuz gibi geliyor. Bu eser sadece bir anı kapsamakla kalmıyor, aynı zamanda bir duygusal manzaraya yaşam kazandırıyor. Tarihsel olarak, Van Gogh'un renk ve biçim yoluyla duygu iletme konusundaki ustalığı, onu soyut dışavurumculuğun öncüsü haline getirmiş ve sanatçının içsel deneyimini evrensel anlamda anlaşılır kılan bir seviyeye yükseltiyor; bu da bu taslağın onun yaratıcı yolculuğunu anlamak için önemli bir anlam taşımasını sağlıyor.