Bu büyüleyici sanat eseri, emekçilerin işlerine tamamen dalmış olduğu hareketli bir hayat kesitine bir bakış sunuyor; küreklerin toprağa vurduğu sesler ve konuşmaların fısıldadığı bir sahne yaratıldı. Sanatçı, grilerin, kahverengilerin ve okraların hâkim olduğu solgun bir renk paleti seçmiş, bu esere inşa ettikleri sokakların tozunu ve pisliğini çağrıştıran bir atmosferik derinlik kazandırmıştır. Her bir figür titizlikle tasvir edilmiş; işçilerin arasında bulunan fiziksel kuvveti ve kararlılığı yansıtan çeşitli duruşları gözler önüne seriliyor.

Bu eserin beni en çok etkileyen tarafı, kompozisyonun işçiler arasında bir birlik hissi yaratmasıdır; bireysel görevlerine rağmen, bütünsel bir yapının parçası gibi görünmektedirler, kolektif bir ruhu sembolize ediyorlar. Arka plandaki bulanıklık ile ön plandaki belirgin figürler arasındaki zıtlık, izleyicinin dikkatini onların etkinliklerinin detaylarına çekiyor ve bu dönemdeki günlük yaşamın çalışkan ama amaçlı özünü ortaya çıkartıyor. Sanırım bu, sanayi ve azimle yapılan işin kutlanması gibi; bizlere emek içinde var olan onuru hatırlatıyor, bunların hepsi, sanatçının işçi sınıfına duyduğu saygının sesini yansıtan bir samimiyetle tuvale yansıtılmış.