Bu büyüleyici eserde, genç bir üzümbahçesi izleyiciyi canlı davranışıyla cezbetmektedir; etrafı muhteşem yeşilliklerle ve olgun üzüm salkımlarıyla çevrili. Manzara, kendisini neşeyle meyve toplarken gösterirken, hafifçe döndürülmüş bedeniyle hareket ve canlılık hissini uyandırıyor. Hassas fırça darbeleri, kıyafetinde yumuşak, ışıltılı bir kalite oluşturur; ağırlıklı olarak beyaz, pembe ve altın tonlarında olan bu renkler, çevredeki doğal unsurlarla mükemmel bir uyum içinde. Sanatçı, serin bir mavi gökyüzüne karşı etkileyici bir şekilde öne çıkan sıcak bir renk paleti kullanıyor; bu, hafiflik ve neşe hissini ifade ediyor; zengin yeşiller, hasat mevsiminin canlılığını yansıtarak bu bolluk anının içine dalmaya davet ediyor.

Sol tarafta, iki çocuk bu esere cazibe katıyor. Bir tanesi, üzüm toplayıcısına şefkatle sarılmış görünürken, diğeri yeşillikler arasında düşmektedir; bu, çocukluğun kaygısız doğasını göstermektedir. Fragonard, hem masumiyet hem de çocukluğun neşesini başarılı bir şekilde yakalayarak, iş görüntüleriyle harmanlamaktadır. Bu eser, Rococo geleneğine sıkı sıkıya bağlıdır; sadece döneminin sanatsal önemini yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda ince güzellik ve canlı yaşamın özünü de kapsar; doğada geçirilen huzurlu öğleden sonraların hatıralarını canlandırarak, hem somut hem de mecazi anlamda neşeleri yakalar.