Bu canlı ve etkileyici eser, iki kadının yüksek bir servi ağacının yanında ince bir etkileşimde bulunmasını görüntülüyor. Manzara, mavi ve beyazın döngüsel gökyüzü altında genişliyor ve kadınların nazik varlığına benzeyen bir duygusal fırtınayı uyandırıyor. Beyaz elbiseleri yeşil manzarayla keskin bir tezat oluşturuyor ve Van Gogh'un canlı fırça vuruşları sahneye hayat üfleyerek—doğa ve insanlığın birleşimi, içsel düşünceye davet ediyor.

Servinin güçlü hatları, döner zümrüt tonlarıyla bu canlı tabloya bekçi olarak duruyor. Van Gogh'un renk kullanımı göz alıcı; tarlaların toprak tonları ve arka plandaki evin sıcaklığı uyum yaratıyor ve bu dönemdeki kendi içsel çalkantısıyla yankılanıyor. Kadınlar arasındaki belirgin bir samimiyet var; sanki etraflarındaki vahşi güzellik karşısında bir huzur anı paylaşıyorlar, bu da izleyiciyi durmaya ve doğayla bir bağlantı hissine davet ediyor.