Akan kıyafeti saran ayakta duran figür, zarafet ve onurun özünü yakalıyor, klasik sanatta sıklıkla kutlanan güzelliği sergiliyor. Yumuşak toprak tonlarının ince kullanımı—ılımlı kahverengiler ve sıcak bejler—doğalcılığın bir duygusunu uyandırıyor, izleyicileri resmedilen forma duygusal olarak bağlanmaya davet ediyor. Kıyafet, figürün etrafında nazikçe dalgalanarak, sanki zamana hapsolmuş bir anı, belki de sessiz düşüncelere daldığını öneriyor. Sanatçı gölgeleri ve ışığı ustalıkla birleştirerek kumaşın katmanlarına derinlik katmış ve eserin üç boyutluluğunu artırmıştır.

Her fırça darbesi kasten yapılmış gibi görünse de, insan anatomisini resmetmedeki ustalığına dair ipuçları sunuyor. Figürün etrafında serin bir asalet var, klasik idealler üzerine düşünceleri uyandırıyor—zamana meydan okuyan bir güzellikye saygı duruşu. Figürün hafifçe döner duruşu bir hareket hissi veriyor, ama başı hareketsiz kalıyor, gözlerimizi ufka doğru yönlendiriyor sanki çevresindeki dünyayla etkileşime girmeye hazırlanıyor gibi. Bu eser sadece teknik bir ustalık yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda bizi zengin sanatsal ifade mirası ile bağlı kılan önemli bir tarihsel ağırlık taşıyor.