Resim, geç öğleden sonra güneşinin yumuşak parıltısıyla yıkanan, huzurlu bir rüya gibi, pastoral bir sahne gibi açılıyor. Genişleyen gökyüzü, dalgalı bulutların bir tuvali, üst kısmı domine ediyor; onlara hissedilebilir bir hacim ve ağırlık veren, ışık ve gölgenin ince bir etkileşimiyle işleniyorlar. Bu göksel gösterinin altında, manzara nazik bir ritimle açılıyor; farklı yeşillerin ve sarıların tarlaları, uzakta geri çekilen tepeler ve ağaç kümeleri, hepsi huzur ve mekan hissi yaratıyor.

Bu manzaranın içinde iki figür bulunuyor; biri çimenli ön planda uzanıyor, diğeri yakında oturuyor, varlıkları genel sakinlik ve uyum hissini artırıyor. Kompozisyon, izleyicinin gözünü yönlendirmek için arazinin çapraz çizgilerini ustaca kullanıyor, gökyüzü ve yeryüzü, doğanın enginliği ve insan figürlerinin samimiyeti arasında dengeli bir etkileşim yaratıyor. İnce fırça darbeleri ve kısık renk paleti, izleyiciyi sahnenin sessiz güzelliğine dalmaya davet ederek, sessiz bir tefekkür havası uyandırıyor.