Bu resim, sarp dağların sakin denizle buluştuğu ve soluk bir gökyüzü altında yer alan huzurlu bir kıyı manzarasını yakalıyor. Sanatçının fırça darbeleri gevşek ve empresyonist tarzda; kahverengi, toprak tonları ve yumuşak yeşil renkler ile yumuşak mavilerin birleşimi, sakin ve neredeyse rüya gibi bir atmosfer yaratıyor. Kompozisyon, izleyicinin gözünü dokulu kıyı boyunca yönlendiriyor; tekerlek izleri ve küçük yapılar gibi insan varlığının hafif izleri, sessiz ve yaşanılan bir ortamı çağrıştırıyor. Uzak dağlar nazikçe yükseliyor, renklerin yumuşak uygulanması ile çizgileri yumuşatılarak kara ve su arasında uyumlu bir denge oluşturulmuş.

Palet ve ışık, geç bir öğleden sonra veya erken sabahın sıcaklığını çağrıştırıyor; sahneye hayat veren ince gölgeler ve parlak noktalar bulunuyor. Resim, serin deniz esintisini hissetmeye ve dalgaların hafif sesini duymaya davet ediyor; huzurlu bir yalnızlık hissi uyandırıyor. 19. yüzyıl sonlarında yaratılan bu eser, natüralizm ile empresyonizmin dokunuşlarının birleştiği geçiş dönemini yansıtmakta ve doğanın sakin anlarını hassas bir şekilde betimlemesiyle sanatsal önem taşıyor.