Yumuşak, dağılan bir gökyüzünün nazik ışığı altında, huzurlu bir su yolunun kıyısında sakin bir sahne ortaya çıkıyor. Sade bir çiftlik evi, yumuşak toprak tonlarıyla tasvir edilmiş, kıyıya yaslanmış, çatısı çevredeki ağaçlar tarafından hafifçe bölünmüş. Sanatçının fırça darbeleri, yaşlı ahşap ve aşınmış taşın dokusunu hassas bir şekilde yansıtıyor; izleyiciyi köy yaşamını hayal etmeye davet ediyor. Öndeki dar toprak yol, bakışları küçük bir teknede sabırla bekleyen balıkçıya yönlendiriyor; geniş, soluk gökyüzü altında.

Kompozisyon, doğa ile insan varlığını uyumlu bir ritimle dengeliyor; su ve kara yatay çizgileri, dikey uzanımlı yemyeşil ağaçlarla kontrast oluşturuyor; yaprakları derin yeşil ve kahverenginin flu tonlarıyla, ışığın dokunuşuyla bezenmiş. Palet yumuşak ama zengin; kırsal yalnızlığın sessiz onurunu yankılıyor. Bulutlu gökyüzü ile su yüzeyindeki ince yansımaların etkileşimi, neredeyse zamansız bir sakinliği çağrıştıran ortamın durgunluğunu pekiştiriyor.