Sahne, bir parşömen etrafında toplanmış figürlerin nazik eğrisiyle noktalı, sessiz, neredeyse saygı dolu bir atmosferde açılıyor; zaman içinde donmuş bir an, ortak deneyimlerin hikayelerini fısıldıyor. Seslerin alçak mırıltısını, kağıdın hışırtısını, tefekkürün ağırlığını hayal etmek kolaydır. Sanatçının narin çizgiler ve sessiz renkler seçimi - yumuşak maviler, nazik yeşiller ve soluk nötrler - bir dinginlik hissi uyandırıyor. Dengeli ama samimi kompozisyon, gözü figürlerden yukarıdaki çerçeveli görüntülere yönlendirerek, mekan ve aidiyet duygusunu ince bir şekilde güçlendiriyor. Fırça darbelerinden karakterlerin düzenlemesine kadar her detay, hem evrensel hem de derinden kişisel bir anlatıya katkıda bulunur. Figürler dikkatle bir şeyleri inceliyor gibi görünüyor, belki bir sanat eseri ya da yazılı belgeler. Birlikte odaklanmanın ve işbirliğinin parçanın merkezinde yer aldığı, belirli bir dönemi, kolektif emilimin bir anını çağrıştırıyor.