Η σκηνή ξεδιπλώνεται σε μια ήρεμη, σχεδόν ευλαβική ατμόσφαιρα, που τονίζεται από την απαλή καμπύλη των μορφών που συγκεντρώνονται γύρω από ένα ρολό. μια στιγμή παγωμένη στον χρόνο, ψιθυρίζοντας ιστορίες κοινής εμπειρίας. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς το χαμηλό ψιθύρισμα των φωνών, το θρόισμα του χαρτιού, το βάρος του στοχασμού. Η επιλογή του καλλιτέχνη για λεπτές γραμμές και σιωπηλά χρώματα - απαλά μπλε, απαλά πράσινα και απαλά ουδέτερα - προκαλεί μια αίσθηση γαλήνης. Η σύνθεση, ισορροπημένη αλλά οικεία, καθοδηγεί το βλέμμα από τις μορφές στις πλαισιωμένες εικόνες πάνω, ενισχύοντας ανεπαίσθητα την αίσθηση του χώρου και της συνάφειας. Κάθε λεπτομέρεια, από τις πινελιές μέχρι τη διάταξη των χαρακτήρων, συμβάλλει σε μια αφήγηση που είναι τόσο καθολική όσο και βαθιά προσωπική. Οι φιγούρες φαίνεται να εξετάζουν προσεκτικά κάτι, ίσως ένα έργο τέχνης ή γραπτά έγγραφα. Θυμίζει μια συγκεκριμένη εποχή, μια στιγμή συλλογικής απορρόφησης, όπου η κοινή εστίαση και η συνεργασία βρίσκονται στην καρδιά του έργου.