Eser, Saintes-Maries sahilinde dinlenen balıkçı teknelerinin huzurlu sahnesini yakalamaktadır. Güzel bir şekilde nüanslı bir kompozisyon olan bu parça, tekneleri hassasiyet ve kesinlikle sergilemekte, her tekne yumuşak bir şekilde eğilerek ufka doğru uzanır. Tekneler, zarif bir yazı ile boyanmış isimlerle süslenmiş, her biri deniz hikayelerini fısıldar gibi duruyor. Teknelerin etrafında, kumun tane tane dokusu parmak uçlarınız altında taneciklerin serinliğini hissetmeye davet eder. Arka plandaki dalgalı su, bakışları daha derinlemesine çekerek, solgun kıyıya ulaştığında, zamanın kendisinin kara ve su arasındaki sınırda donup kaldığı izlenimini uyandırır.

Eser boyunca kullanılan zıt mürekkep tonları, deniz yaşamının görkemli güzelliğini vurgular; sanatçının çizgileri kendinden emin, ama nazik olup, izleyicinin hayal gücünü cezbetmek için ritmik bir akış ve dinamik enerji oluşturur. Teknelerin nazik eğrileri, direklerin dik çizgileriyle tezat oluşturarak, yükselen suyun ortasında bir uyum hissi yaratır. Bu sanat eseri yalnızca balıkçı teknelerinin bir temsili değil; daha basit zamanlar için bir nostalji yaratıyor, yaşamın denizin ritimleriyle daha sıkı bir şekilde bağlantılı olduğu zamanları hatırlatmaktadır. 1888'de tamamlanan her fırça darbesi ve detay, Van Gogh'un gerçek anları yakalama konusundaki özverisiyle yankılanarak, bu sahil manzarasının nazik güzelliğini kapalayıp izleyicilere o göz açıp kapama anı paylaşmaya davet etmektedir.