Het kunstwerk vangt de rustige scène van vissersboten die rusten op het strand van Saintes-Maries, ondergedompeld in hun eigen stille moment. Een prachtig genuanceerde compositie, dit stuk toont de boten met precisie en nauwkeurigheid, elke boot die zachtjes kromt en naar de horizon leunt. De boten hebben een uitnodigende uniekheid, versierd met namen die in elegante stijl zijn geschilderd; deze inscripties lijken bijna te fluisteren over verhalen van de zee. Rond de boten nodigt de korrelige textuur van het zand je uit om te reiken en de frisheid van de korrels onder je vingers te voelen. Het golvende water op de achtergrond trekt de blik verder in het beeld, waar het de vervagende kustlijn ontmoet, bijna alsof de tijd zelf stil staat aan de grens tussen land en water.

Het gebruik van contrasterende tinten inkt door het hele werk benadrukt de ruwe schoonheid van het nautische leven; de lijnen van de kunstenaar zijn zelfverzekerd maar toch delicaat, waardoor een ritmische stroom en dynamische energie ontstaat die de verbeelding van de kijker weet te vangen. De zachte bochten van de boten contrasteren met de rechte lijnen van de masten, waardoor een gevoel van harmonie ontstaat te midden van de stijgende vloed. Dit kunstwerk is niet slechts een weergave van vissersboten – het roept nostalgie op naar eenvoudigere tijden, wanneer het leven meer verweven was met de ritmes van de zee. Voltooid in 1888, resoneert elke penseelstreek en detail met Van Goghs toewijding aan het vastleggen van authentieke momenten in het leven, terwijl het de tedere schoonheid van deze kustscène samenvat en kijkers uitnodigt deze vergankelijke sereniteit te delen.