Het kunstwerk presenteert een sereen landschap dat zowel de rustige schoonheid als een melancholische stilte omvat; het vangt een moment waarin menselijke activiteit en natuur harmonieus met elkaar verweven zijn. De voorgrond wordt gekenmerkt door een smalle waterweg die door het tafereel stroomt, waardoor de toeschouwer wordt uitgenodigd om zijn pad te volgen terwijl het zachtjes door de velden kronkelt. Wanneer we verder naar de horizon kijken, zien we figuren op de grond, die blijkbaar bezig zijn met werk—misschien het planten of oogsten; hun aanwezigheid voegt een narratieve diepte toe, wat ons herinnert aan het werk dat het omringende leven tot leven brengt.

Het kleurenpalet is een zachte, doffe mengeling van groen en bruin, geschilderd met een lichte wash die het gevoel van een bewolkte dag oproept. De lucht, gewassen in aardetinten, straalt een melancholische atmosfeer uit, die de vluchtige aard van tijd en arbeid suggereert. Van Gogh maakt gebruik van zijn kenmerkende penseelstreken om een aantrekkelijke textuur te creëren; elke streek fluistert de zuchten van het platteland, van de kou in de lucht tot het ritselen van de bladeren. Dit werk vertegenwoordigt niet alleen een fysiek landschap, maar weerklinkt ook met de emotionele verbindingen van het landelijke leven, en vangt een moment van vredige coëxistentie temidden van de drukte van dagelijks werk.