Het schilderij omarmt de kijker in een rustige scène, waar natuur en water harmonieus met elkaar in botsing komen. Een zachte boog op de achtergrond leidt de blik naar een rustig wateroppervlak, dat schittert met de reflectie van de omringende vegetatie. Monet's penseelstreken zijn zo uitnodigend en vangen zachtjes de essentie van de zomer, met streken die lijken te fladderen als bladeren in de wind. Het is alsof de kleuruitbarstingen resoneren met de warmte van de zonnestralen die door de bomen filteren, waardoor een gevoel van vrede en vreugde ontstaat.

De interactie tussen licht en schaduw creëert een ritme dat uitnodigt tot contemplatie. Levendige groenen, diepe blauwen en vleks van warme tinten verweven zich niet alleen met het landschap maar roepen ook een gevoel van nostalgie op. Men kan bijna het zachte geritsel van de bladeren en de rustige stroom van het water horen. Dit werk neemt een belangrijke plek in de kleurrijke impressionistische beweging in en belichaamt een viering van de schoonheid van de natuur en de diepe eenvoud van het moment. Het brengt ons ver weg, omhult ons in de omhelzing van een rustige middag, tijdloos en sereen.