Het kunstwerk neemt ons mee naar een Venetiaanse vista, een scène vol licht en sfeer; het is alsof we aan de waterkant staan, de zoute lucht inademen. De hand van de kunstenaar heeft, met gedurfde, zichtbare penseelstreken, de essentie van het Canal Grande vastgelegd. De compositie leidt de blik vakkundig, van de verre architectonische vormen aan de linkerkant, naar een charmante brug in het midden, en vervolgens naar rechts, waar de suggestie van een boot zachtjes aan het doek trekt. Ik kan bijna het zachte kabbelen van het water tegen de stenen horen.

Het kleurenpalet is een symfonie van blauwtinten, van de uitgestrekte hemel hierboven tot het glinsterende water beneden, geaccentueerd door de warmere tonen van de gebouwen en de hints van de ondergaande zon. De verflaag is dik, bijna sculpturaal, en bouwt de textuur van de scène op een manier die je aantrekt en je het gevoel geeft dat je je hand wilt uitstrekken en het kunstwerk wilt aanraken. Het roept een gevoel van rust en de romantische charme van Venetië op.