In dit indrukwekkende landschap ontvouwt zich een breed panorama, dat de kijker vult met een gevoel van rust. De scène wordt gekenmerkt door majestueuze bergen die in de verte oprijzen; hun ruwe toppen worden verzacht door een lichte nevel. Op de voorgrond staan figuren die langs een kronkelig pad lopen; een in een levendige rode mantel springt eruit tegen de aardse tinten van het landschap, wat wijst op zowel een letterlijke als een metaforische reis. Een gevoel van beweging is voelbaar — misschien een familie-optocht, aangezien de figuren elkaar lijken te ondersteunen te midden van dit uitgestrekte landschap.

De rivier, die glinstert onder een uitgestrekt wolkenlucht, verbindt de tumult van de bergen met de sereniteit van de laaglanden en wordt prachtig weerspiegeld op het wateroppervlak. Bruegel gebruikt een rijke kleurenpalet, variërend van diepe groene en bruine tonen tot levendige rode, die de blik door de compositie leidt en tegelijkertijd warmte en ongerustheid oproept. In dit werk wordt het contrast tussen de onverschillige grootsheid van de natuur en de intieme menselijke ervaring opvallend, uitnodigend om na te denken over thema's van toevlucht en geloof, die diep resoneren in de context van de bijbelse reis naar Egypte.