Büyüleyici bir tablo açığa çıkıyor; bir pencerede tek başına silüetlenmiş bir figür, kapının önünde durmakta olan genç Bir aşk tanrısı olan Cupid'i izliyor. Hava, dışarıdaki fırtınayı vurgulayan taş zemin üzerindeki parlak yansımalarla zenginleşen bir yağmur havasında inadın. Sahneyi çerçeveleyen bol yeşillik, yapıların soğuk taşlarıyla zıtlık kurarak bir karmaşa ortasında bir anlık huzuru işaret ediyor.

Renk paleti önemlice yumuşak ama zengin, toprak tonlarıyla dolu, Cupid'in kanatlarında parlayarak, masumiyet ve eşsiz bir güzelliği dile getiren narin beyazlıkla. Yaprakların attığı yumuşak gölgeler huzurlu, neredeyse rüyasal bir kaliteleri çağrıştırıyor ve izleyicileri duygusal akıntılara katılmaya davet ediyor; yalnız gözlemci ile umut dolu genç tanrı arasında sessiz bir konuşma da resmin ötesine geçiyor. Bu sanat eseri, izleyiciyi mit ve gerçekliklerin kesiştiği bir alana taşırken, hem aşkın eğlenceli doğasını hem de zaman zaman karşılaştığı engelleri de temsil ediyor.