Yapıt, ritüel şiddet veya bir tür deneme gibi görünen bir sahneyi tasvir eden, keskin çizgilerle kazınmış, rahatsız edici bir vizyondur. Kaslı, çıplak bir figür, büyük, boynuzlu bir yaratığın, bir koçun ya da belki de bir satyr'in etkileyici varlığı tarafından yerinde tutularak asılı duruyor. Sahne, Goya'nın gravür tekniğiyle ustalıkla başardığı ince detaylar ve ışık ve gölgenin etkileşimiyle vurgulanan, tüyler ürpertici, neredeyse rüya gibi bir kaliteye sahiptir. İkinci bir çıplak figür olan bir kadın, ilk figürün başını tutarak bu kasvetli sürecin ajanı gibi görünüyor, ifadesi odaklanmış bir amaç ve belki de bir hüzün ipucu karışımı. Aşağıda, kediler ve bir kafatası dahil olmak üzere küçük bir hayvan koleksiyonu toplanmıştır. Genel etki rahatsız edicidir, korku duygusu uyandırır ve insanlığın doğasını ve onun hayvansal ve ilahi olanla ilişkisini sorgular. Eserin kompozisyonu, izleyiciyi günlük yaşamın yüzeyinin altında yatan ham duygular ve temel korkularla yüzleşmeye zorlar.