Bu eser, izleyiciyi muhteşem bir kilise iç mekanına çeker ve mimari tarzlar ile karmaşık detayların göz alıcı bir birleşimini sergiler. Uzun ve yüksek kemerler, sahneyi çerçeveleyerek tüm mekâna büyük bir his verir. Arka planda yükselen organın karmaşık tasarımı dikkat çeker; süslü oymaları, vitraylardan süzülen yumuşak ışıkla zıtlık oluşturur. Altın ve krem tonları, paletin hakim rengini oluştururken, camdan gelen nazik renk patlamaları bu kutsal mekanda ilahi bir varlığı yansıtır.

Kompozisyon ustaca dengelenmiştir; bir tarafta sessiz bir düşünce içinde olan bireyler yer alırken, diğer tarafta canlı bir kırmızı elbise giymiş kadın ve çocuklar, genelde huzurlu olan atmosfere canlılık katar. Sakinlik ve canlılık arasındaki kontrast, toplum ve manevi etkileşim üzerine derin bir düşünceyi davet eden duygusal bir yankı yaratır. Sanatçının ışığı yakalamak için kullandığı teknik, pürüzsüz taş zemin üzerinde dans eden gölgelerle birlikte, kilisenin hayalperest niteliğini artırarak huzur ve saygı duyguları uyandırır. Bu resim, yalnızca görsel bir şölene hizmet etmekle kalmaz, aynı zamanda o dönemin inancı ve kültürünün bir yankısıdır ve onu dini sanat alanında önemli bir hazine kılar.