Bu sanat eseri, sadeliğiyle, sessiz bir tefekkür hissi uyandırıyor. Sahne, narin bir dengede açılıyor—üst yarıya hakim olan bir şelale, ön plandaki iki figürün yumuşak varlığıyla dengeleniyor. Görünüşe göre hayranlık içinde, önlerindeki manzarayı izliyorlar, duruşları ortak bir hayranlığa işaret ediyor. İnce yıkamaların ve fırça darbelerinin kullanımı, geleneksel Doğu Asya mürekkep boyamayla bir bağlantı öneren, yumuşak, neredeyse rüya gibi bir kalite yaratır. Kompozisyon, basit olmasına rağmen, gözü doğal olarak manzara boyunca çekiyor ve izleyiciyi aynı huzur ve dinginlik hissini yaşamaya davet ediyor. Canlı kırmızı çiçekler ve daha fazla kaligrafi içeren küçük bir vinyetin dahil edilmesi, ek bir görsel ilgi katmanı ekler ve eserin narin güzelliği için daha fazla takdir sunar.