Bu sakin nehir kenarı sahnesi, huzurlu bir öğleden sonranın sade cazibesini yakalıyor. Kompozisyon, sol tarafta su kenarına doğru hafifçe eğilen, yaprakları rüzgarda hafifçe hışırdayan uzun ağaçların nazik bir kümesini dengeliyor. Çimenli sahilde iki figür sakin bir şekilde yürürken, huzurlu manzaraya insan sıcaklığı katıyor. Uzakta, yumuşak bir cepheye ve kırmızı çatılı bir eve sahip olan yapı, ufku sağlamlaştırıyor ve hayal gücünü harekete geçiren samimi bir atmosfer yaratıyor. Sanatçının fırça darbeleri gevşek ve empresyonist bir tarzda, toprak tonları ve yeşilin yanı sıra sarı ve mavi dokunuşlar kullanan yumuşak ama canlı bir renk paleti oluşturuyor.

Dağınık ve parlak bulutların süslediği gökyüzü, ağaç yaprakları arasından ve sakin nehir yüzeyinden huzurlu bir ışık süzülmesini sağlıyor. Bu sahne, zamanın durduğu bir an gibi, izleyiciyi doğanın fısıltısını, yaprakların hışırtısını ve nehir kıyısında tembel bir öğleden sonranın hafif sıcaklığını hissetmeye davet ediyor. Kesin tarih belirtilmemiş olsa da, tarz 19. yüzyıl empresyonizminin ruhunu yansıtıyor; fotoğrafik doğruluktan çok duygu ve doğal ayrıntılara odaklanarak izleyiciyi günlük hayatın nazik, neredeyse nostaljik bir anına taşıyor.