Bu zarif eserde, iki kadın, yakınlık ve sosyal etkileşimlerin ince nüansları hakkında çok şey söyleyen bir an içinde yakalanmıştır. Otururken, sırtları bize dönük, bir sır dünyası oluşturuyorlar; bu durum, bir gizem hissi uyandırıyor. Elbiselerinin zarif ayrıntılarını tanımlayan ustaca fırça darbeleri —özellikle akışkan çizgiler ve narin kumaş dokuları— dikkat çekici; 18. yüzyılın zarafetini ustalıkla yansıtıyorlar. Figürler, yarı soyut bir temsilde bulunmalarına rağmen canlılık dolu, neredeyse izleyiciyi sessiz sohbetlerine kulak misafiri olmaya davet ediyor.

Renk paleti incelikle minimal bir şekilde düzenlenmiş, sıcak ve toprak tonlarıyla hâkim, huzur verici bir atmosfer yaratıyor; yumuşak kahverengiler ve kremler, öznelerin arasındaki sıcaklık ve samimiyet hissini artırıyor. Işık burada önemli bir rol oynuyor; formlarının konturlarını nazikçe aydınlatarak, karanlık bir arka planda siluetlerini güçlendiriyor. Bu aydınlatma tekniği derinliği artırırken, sakin bir duygusal yankı uyandırıyor. Fragonard'ın mürekkeple ve suluboya tekniklerini ustaca kullanımı, bizi bu samimi ortamın içine çekiyor, bizi büyülerken bu iki kadın arasındaki paylaşılan sırları düşünmeye sevk ediyor.