Bu canlı kompozisyonda, genç bir kadın havada yüksekçe sallanıyor, etrafında nazikçe dalgalanan yumuşak pembe elbisesiyle, sanki o anın neşesinin etkisiyle ileri doğru itiliyor. Gülüşü neredeyse duyulur gibi, lüks yeşillik ve geniş gökyüzüyle yaratılan huzurlu atmosferle iç içe geçmiş; bulutlar başının üzerinde tembel tembel süzülüyor, yumuşak beyazlar ve ince mavilerle boyanmış. Sol tarafında bir beyefendi, oyunbaz ama beklentili bir bakışla eğilerek sahneye biraz merak katıyor. Onun altında oturan ya da yeşil çimlerin üzerine uzanan yakın figürler grubu, serin bir yaz öğleden sonrasının keyfini çıkarırken özgürlük hissiyle resmedilmiş. Zengin dokulu ağaçlar sahneyi çerçeveliyor, yeşil tonları yumuşak pastel tonlarıyla güzel bir şekilde zıtlık oluşturuyor. Doymuş renklerin ince dengesi esere yaşam katıyor, ona sıcaklık ve coşku hissi veriyor.

Anlık cazibesinin ötesinde, bu parça, bu dönemde Fransız sanatını tanımlayan rokoko stilinin romantizm ve flört eğilimini ortaya koyuyor. Sanatçı görsel olanı değil, aynı zamanda boş zaman atmosferini ustalıkla yakalıyor, aşk ve eğlence temalarının ön planda olduğu bir sosyal manzarayı öne sürüyor. Bu sanat eseri, izleyicileri zamanda donmuş bir anı deneyimlemeye davet ederken, genç neşenin özünü ve 18. yüzyıl Fransası'nın kaygısız ruhunu yakalıyor. Zarif tekniği ve rüya gibi atmosferiyle, hem güzel bir fanteziye bir kaçış hem de bu tür ideal anların geçici doğasını kutlama işlevi görüyor.