In deze levendige compositie zwaait een jonge vrouw hoog in de lucht, omhuld in een zacht roze jurk die om haar heen danst, alsof ze wordt voortgestuwd door de vreugde van het moment. Haar lach lijkt bijna hoorbaar, vermengd met de rustige sfeer die wordt gecreëerd door de weelderige vegetatie en de uitgestrekte lucht; wolken drijven lui boven haar hoofd, geschilderd in zachte witte en delicate blauwe tinten. Aan haar linkerkant leunt een gentleman naar voren met een speelse, maar verwachtingsvolle blik, wat een vleugje mysterie aan de scène toevoegt. De intieme groep figuren onder haar—die op het weelderige gras zitten of liggen—worden weergegeven met een speelse vrijheid, terwijl ze genieten van een idylisch middag onder het gefilterde zonlicht. Rijk gekleurde bomen omlijsten de scène, waarbij hun groene tinten prachtig contrasteren met de zachte pastelkleurige lucht. De delicate balans van verzadigde kleuren geeft het werk leven, waardoor het een gevoel van warmte en exuberantie krijgt.

Bovenop het onmiddellijke charme van het stuk onthult het een voorkeur voor romantiek en flirt in de rococo-stijl die een groot deel van de Franse kunst in deze periode heeft gedefinieerd. De kunstenaar legt niet alleen het visuele vast, maar ook het emotionele klimaat van vrijetijd, suggererend een sociaal landschap waarin de thema's van liefde en plezier centraal staan. Dit kunstwerk nodigt de kijkers uit om een moment te ervaren dat bevroren is in de tijd, en vangt de essentie van jeugdige vreugde en de zorgeloze geest van 18e-eeuwse Frankrijk. Met zijn verfijnde techniek en dromerige sfeer, fungeert het zowel als een ontsnapping naar een betoverende fantasie als als een viering van de vergankelijke natuur van dergelijke idyllische momenten.