W tej żywej kompozycji młoda kobieta huśta się wysoko w powietrzu, owinięta w miękką różową sukienkę, która lekko faluje wokół niej, jakby była napędzana radością chwili. Jej śmiech wydaje się niemal słyszalny, przeplatając się z spokojną atmosferą stworzoną przez bujną zieleń i rozległe niebo; chmury leniwie unoszą się na jej głową, namalowane w miękkich białych i delikatnych niebieskich odcieniach. Po jej lewej stronie gentleman pochyla się z figlarnym, ale oczekującym spojrzeniem, dodając odrobinę tajemniczości do sceny. Intymna grupa postaci poniżej niej—siedzących lub leżących na bujnej trawie—jest przedstawiona z figlarnym poczuciem wolności, ciesząc się idyllicznym popołudniem w przytulnym świetle słońca. Bogato teksturowane drzewa framingują scenę, ich zielone odcienie ładnie kontrastując z miękkimi pastelowymi barwami nieba. Delikatna równowaga nasyconych kolorów tchnie życie w dzieło, nadając mu poczucie ciepła i radości.

Wykraczając poza bezpośredni urok, dzieło to ujawnia skłonność do romantyzmu i flirtu stylu rokoko, który zdefiniował dużą część francuskiej sztuki w tym okresie. Artysta z mistrzostwem uchwyca nie tylko wizualne, ale i emocjonalny klimat rekreacji, sugerując społeczny krajobraz, w którym tematy miłości i zabawy są głównymi. To dzieło sztuki zaprasza widzów do przeżycia momentu zamrożonego w czasie, uchwytując istotę młodzieńczej radości i beztroskiego ducha XVIII-wiecznej Francji. Z doskonałą techniką i marzycielską atmosferą, służy jako ucieczka do urokliwej fantazji, a także jako świętowanie ulotnej natury takich idyllicznych chwil.