Bu büyüleyici manzarada, yeşil bitki örtüsü huzurlu bir pikniği çerçeveliyor; figürler doğayla kaynaşmıştı; formları yumuşak ve akışkandı ve empresyonizmin karakteristik fırça darbeleriyle boyanmış. Ön planda, izleyiciyi samimi bir toplantıya davet eden bir kadın, canlı kırmızı giyimiyle diğerleriyle bir sohbette görünüyor, hepsi bir anın içindeler gibi görünüyor. Gölge ve ışık, yüzlerinde dans ederek ifadelerini vurguluyor ve idil ortamına sıcaklık katıyor. Katmanlı yapraklar, bir barınak ve toplumsal bir duygu yaratıyor, kalpte yankılanıyor.

Zihin, ağaçlar ve doğal ışığın akışları arasında dolaşırken, hayatın ve birlikteliğin kutlaması olan inkar edilemez bir sevinç var. Renkler neşe yayıyor, ağırlıklı olarak yeşil ve yumuşak pastel tonları; sahnenin duygusal çekirdeği ile uyum sağlıyor. Bu resim yalnızca bir boş zaman anını yakalamakla kalmaz, aynı zamanda dönemin ruhunu da yansıtır; burada boş zaman ve doğa güzel bir şekilde iç içe geçmiş. Kimse kendini bu resmî toplanmaya taşınmış hissetmekten kurtaramaz, Renoir’ın muhteşem bir şekilde özetlediği gülüşü ve canlı enerjiyi paylaşmak için.