Bu huzurlu manzara, sağ tarafta yemyeşil ağaçların altında sessizce kıvrılan yumuşak bir şekilde tasvir edilmiş bir kırsal bölgeye davet ediyor bizleri. Durgun su yüzeyi yukarıdaki bastırılmış gökyüzünü yansıtıyor. Karşı kıyı, yemyeşil çayırlarla kaplı ve üzerinde otlayan hayvanlarla dolu geniş bir alana açılıyor; onların sıcak tonları, çimenlerin ve uzaktaki zarif ağaçların soğuk yeşilleriyle hoş bir tezat oluşturuyor. Kompozisyon, hareketsizliği ve hareketi dengeliyor; akan su gözleri manzaranın içine doğru yönlendirirken, ufuk açık mavinin ve gri tonların yumuşak bir geçişiyle kayboluyor ve sakin, belki bulutlu bir gün hissi uyandırıyor.

Sanatçının tekniği, ışık ve gölge arasındaki zarif oyunda kendini gösteriyor; gerçekçilik ile izlenimcilik arasında net hatlarla ama detayları abartmadan, çimen, su ve kabuk dokularını nazikçe öneren fırça darbeleri kullanılmış. Yumuşak renk paleti—pürüzsüz yeşiller, toprak kahverengileri ve hafif griler—sahneye sessizce onurlu ve düşünceli bir hava kazandırıyor. Tarihsel olarak, bu eser, 20. yüzyıl başı Fransız natüralizminin tipik huzurlu kırsal anını yakalıyor ve sanatçının doğal formları ve sakin atmosferi ustalıkla modüle edebildiğini gösteriyor.