Bu etkileyici tablo, sonbahar ormanının kalbinde yer alan rustik bir değirmenin sakin güzelliğini yakalıyor. Tuval, sonbaharın zengin toprak tonlarıyla dolu—parlak kırmızılar, yanmış turuncular ve altın sarıları, yapraklardan dökülerek canlı bir örtü oluşturuyor ve bulutlu, gri bir gökyüzüyle kontrast yaratıyor. Sanatçının zarif fırça darbeleri sahnedeki dokuları ortaya çıkarıyor: değirmenin pürüzlü ahşabı, çatıda yumuşak yosun ve yerdeki gevrek yapraklar. Kompozisyon, hafifçe merkezden kaydırılmış değirmenle dengelenmiş; izleyiciyi manzarada dolaşmaya ve küçük bir göletin yanında gagalarını toprakta arayan tavuklar gibi gizli detayları keşfetmeye davet ediyor.

Teknik, realizm ile empresyonist dokunuşları harmanlıyor; özellikle ağaçlardaki hareketi ve dallar arasından süzülen benekli ışığı ifade eden gevşek ancak kasıtlı fırça darbelerinde görülüyor. Duygusal olarak, tablo sakin bir nostalji uyandırıyor—yaprakların hafif hışırtısını ve tavukların yumuşak gagalamalarını duyabiliyor, sonbahar havasının serinliğini hissedebiliyorsunuz. Tarihsel bağlamda, 19. yüzyılın pastoral yaşam ve doğa döngülerine olan ilgisini yansıtıyor ve insan yaşamı ile doğa arasındaki uyumlu bir arada yaşamı vurguluyor. Bu eser, huzurlu kırsal yaşamın şefkatli tasviriyle öne çıkarak, doğanın canlı geçişi içinde sessiz bir düşünce anına davet ediyor.