Yumuşak akşam ışığıyla aydınlanan bu manzara, kıvrımlı tepeler ve uzak dağlar arasında sakin bir nehirin kıvrılarak akışını gösteriyor; muhtemelen Galler'de bir yer olabilir. Kompozisyon, ön planda küçük insan figürleri ve hayvanlarla dengelenmiş; bu figürler, toprak tonları üzerinde nazikçe çizilmiş biçimlere sahip. Nehir dingin bir şekilde akarken, gökyüzünün pastel tonlarını yansıtıyor—soluk maviler, krem sarıları ve yumuşak pembeler, birbirine ustalıkla karışmış. İnce fırça darbeleri ve suluboya görünümündeki hafif yıkamalar ile kayalık yamaçların ve sık bitki örtüsünün dokusu yaratılmış, izleyiciyi bu sakin doğa manzarasına davet ediyor.

Sahnedeki insan figürleri, geniş doğal panoramaya sıcaklık ve ölçek kazandırıyor; uzaktaki tepelerde yükselen duman ise doğa ile insan arasındaki ince ilişkiye dair ipuçları veriyor. Bu eser sadece bir yer değil, zamanda asılı kalmış bir anı yakalıyor ve izleyicinin gözünün özgürce doğada gezinmesine, kalbin ise bozulmamış doğanın huzurunu hissetmesine olanak tanıyor. Stil ve renk paleti, erken dönem manzara resimlerinin geleneklerini yansıtıyor; detay ile hafif romantizmi harmanlayarak izleyiciyi duyarlı bir gözle kırsal güzellikleri takdir etmeye davet ediyor.