Bu büyüleyici sahnede izleyici, güneş ışığıyla aydınlanmış bir kıyı manzarasına çekilir; yemyeşil bir bitki örtüsü içinde iki zarif figür görmek ne kadar büyüleyici! Sanatçı, kadınsılığın ve doğanın özünü ustaca yakalar; beyaz, akışkan giysiler giymiş kadınlar neredeyse eterik görünerek yeryüzü alanının ötesine geçiyor. Kadınlardan biri, yerde bir şey toplamak için nazikçe eğiliyor, zarif hareketleri çevresindeki doğal dünyaya olan sessiz bir saygıyı ifade ediyor; diğeri ise bir peçeye sahip olup, denizin parıltısını seyrederken gizemli bir hava katıyor; belki de anın zamansız güzelliği üzerinde düşünüyor.

Kompozisyon, figürleri çevresindeki flora ile zarif bir şekilde dengeleyerek, nazikçe çiçek açan dalların sahneyi çerçevelemesiyle göz alıcı bir denge sağlıyor. Renk paleti, sıcak altın rengi sahil ile yeşil yaprakların yumuşak tonlarının şık bir karışımını oluşturuyor; huzur ve dinginlik hissi uyandıran, uyumlu bir atmosfer yaratıyor. Her fırça darbesi yaşam duygusunu iletmekte; izleyiciler, çiçeklerin neredeyse dokunmayı arzuladığını hissediyor. Tarihsel olarak bu eser, kadınsılık ve doğanın romantik tasvirlerine olan bu dönemin ilgisiyle yankılanmakta, ikisi arasındaki etkileşimi vurgulamaktadır. Duygusal etki derin; bu eser, kendi iç dünyasına dönmeye çağırarak izleyiciyi huzurlu bir dünyaya götürüyor, burada zaman sanki duruyor; modern çağda sadelik ve güzellik özlemlerini derin bir rezonansla yankılıyor.