Bu karanlık tek renkli sahnede, narin bir kuzu ile kayalık bir zeminde bekleyen tehditkar bir kurt arasında çarpıcı bir zıtlık var. Sanatçı, derin gölgeler ve fırtınalı gökyüzü kullanarak tehdit ve gerginlik hissi yaratıyor. Sol taraftaki bükülmüş ağaç, doğanın kendisinin nefesini tutmuş gibi vahşi ve huzursuz bir atmosfer katıyor. Kuzu, sakin bir göletin yanında hafif bir ışık altında sakin bir şekilde su içerken, üzerindeki gizli tehlikenin farkında değil gibi görünüyor; bu da savunmasızlık ve yaklaşan tehlikenin duygusal etkisini artırıyor.

Kompozisyon dramatik ama dengeli; kurt yükselmiş pozisyonda sahnenin hakimiyeti altındayken kuzu masumiyetle dengeyi sağlıyor. Işık ve gölge oyunları (kiyaroeskuro) izleyicinin dikkatini ana figürlere ve sembolik rollerine çekiyor. Kayalık zeminin pürüzlü dokusu ile kuzunun yumuşak formu arasında tezat güç ve çaresizlik temalarını pekiştiriyor. 19. yüzyıl sonlarında yapılmış olan bu eser, sanatçının mitolojik ve alegorik konulara olan ilgisini yansıtıyor ve izleyiciyi yırtıcı ile av, masumiyet ile zalimlik arasındaki sonsuz çatışma üzerine düşünmeye davet ediyor.