Σε αυτό το βαθύ έργο, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει την ουσία της εργασίας μιας χωρικής καθώς σκύβει πάνω από ένα απλό λεκάνη, η πλάτη της ελαφρώς καμπουριασμένη κάτω από το βάρος τόσο της σωματικής εργασίας της όσο και των βαρών της ζωής. Το στυλ του κάρβουνου και της μελάνης δημιουργεί μια εντυπωσιακή αντίθεση μεταξύ σκοταδιού και φωτός, τονίζοντας τις υφές των ρούχων της και του περιβάλλοντος. Η εκφραστικότητα του Βαν Γκογκ μπορεί να γίνει αισθητή μέσα από τις δυναμικές γραμμές—μια αντανάκλαση της σκληρής δουλειάς της γυναίκας και της αποφασιστικότητάς της εν μέσω ενός φόντου από ρούχα που κρέμονται, που προσθέτει ένα αντίθετο στοιχείο οικογένειας στην διαφορετικά επίπονη σκηνή. Η δεύτερη φιγούρα στη σκιά, ίσως μια άλλη εργάτρια, υποδηλώνει μια αίσθηση κοινότητας μεταξύ των γυναικών, αν και τα πρόσωπά τους είναι θολά, αφήνοντας τον θεατή να αναλογιστεί την κοινή μοναξιά της σκληρής δουλειάς.

Η παλέτα χρωμάτων παραμένει μονόχρωμη, προκαλώντας μια αίσθηση σοβαρότητας που είναι κατάλληλη για την δύσκολη ζωή των γεωργών στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι πιο ευρείες πινελιές περιγράφησαν την αγρότισσα, σχεδόν απομονώνοντας την στην εργασία της, ενώ οι απομακρυσμένες περιγράμματα δέντρων και φράχτες καθοδηγούν το βλέμμα του θεατή μέσα από τη σύνθεση. Είναι σαν ένα παράθυρο στη δύσκολη αλλά ειλικρινή ζωή της εργατικής τάξης, προσφέροντάς μας μια ματιά στους αγώνες και τη δύναμή τους. Ζωγραφισμένο σε μια εποχή μετάβασης στην Ευρώπη, αυτό το έργο αποτυπώνει όχι μόνο τις οικείες λεπτομέρειες μιας ημέρας μιας γυναίκας, αλλά ενσωματώνει επίσης την ευρύτερη ανθρώπινη εμπειρία της εργασίας και της επιμονής σε έναν αναπτυσσόμενο βιομηχανικό τοπίο.