In dit diepgaande werk vangt de kunstenaar de essentie van de arbeid van een boerenvrouw terwijl ze zich over een eenvoudige waskom buigt, haar rug licht gebogen onder het gewicht van zowel haar fysieke arbeid als de lasten van het leven. De stijl van houtskool en inkt creëert een opvallend contrast tussen donker en licht, waarbij de texturen van haar kleding en de omringende omgeving worden benadrukt. Van Gogh's expressiviteit is voelbaar in de dynamische lijnen—een reflectie van het zware werk van de vrouw en haar vastberadenheid in een achtergrond van hangende was, die een contrasterend element van huiselijkheid toevoegt aan een anders zo inspannende scène. De tweede figuur in de schaduw, mogelijk een andere arbeider, suggereert een gevoel van gemeenschap onder de vrouwen, hoewel hun gezichten vervaagd zijn, waardoor de kijker kan nadenken over de gedeelde eenzaamheid in hard werken.

Het kleurenpalet blijft monochromatisch en roept een gevoel van ernst op dat geschikt is voor de zware levens van boeren aan het einde van de 19e eeuw. De bredere penseelstreken omlijsten de boerenvrouw, bijna haar te isoleren in haar werk, terwijl de vage contouren van bomen en hekken helpen om het oog van de kijker door de compositie te leiden. Het voelt als een venster naar het zware, maar eerlijke leven van de arbeidersklasse, dat ons een glimp geeft van hun strijd en kracht. Geschilderd in een tijd van transitie in Europa, vangt dit werk niet alleen de intieme details van een dag in het leven van een vrouw, maar belichaamt het ook de bredere menselijke ervaring van arbeid en volharding in een zich ontwikkelend industrieel landschap.