Ατενίζοντας αυτό το πορτρέτο, αισθάνομαι ενδοσκόπηση, σχεδόν μια σιωπηλή μελαγχολία. Η κεντρική μορφή, αποδοσμένη με τολμηρές πινελιές και μια εντυπωσιακή παλέτα μπλε, κίτρινου και κόκκινου, τραβάει αμέσως το βλέμμα. Υπάρχει μια ωμή ένταση στο βλέμμα του, ένα βάθος που υπαινίσσεται ένα εσωτερικό ταξίδι. Πίσω του, αιθέριες μορφές, ίσως αλληγορικές, προσθέτουν στην αίσθηση του μυστηρίου.

Η σύνθεση είναι αξιοσημείωτη. ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τις μορφές και το φόντο για να δημιουργήσει μια σκηνή που προκαλεί τόσο μια αίσθηση οικειότητας όσο και μια πινελιά σουρεαλισμού. Το παιχνίδισμα του φωτός και της σκιάς τονίζει περαιτέρω το συναισθηματικό βάρος του έργου. Οι λεπτές λεπτομέρειες, η υφή των πινελιών, ο τρόπος με τον οποίο τα χρώματα αναμειγνύονται μεταξύ τους, συμβάλλουν όλα σε μια αίσθηση ανησυχίας, σαν να ρίχνουμε μια ματιά σε ένα ξεχασμένο όνειρο. Είναι σαν ο καλλιτέχνης να έχει απαθανατίσει μια φευγαλέα στιγμή, μια ματιά στην ψυχή.