Bu resim, bir nehir kenarında sakin bir anı yakalıyor; birkaç figür, muhtemelen Breton balıkçıları ve yöre halkı, su kıyısında farklı pozisyonlarda bulunuyor. Kompozisyon yumuşak katmanlarla oluşturulmuş; ön planda bir adam balık tutuyor, yanında iki kişi oturuyor ve sırtları izleyiciye dönük. Nehrin karşı kıyısında üç kişi etkileşimde veya gözlemde bulunuyor, bu da bakışı tuvaller boyunca yönlendiriyor. Fırça darbeleri rahat ama bilinçli; pastoral bir huzur atmosferi yaratıyor. Renk paleti toprak tonlarında—yumuşak yeşiller, kahverengiler ve soluk maviler—arkadaki sıcak dağ yamaçlarıyla kontrast oluşturuyor, doğal ve sakin bir ortam sağlıyor.

Sanatçı empresyonist bir teknik kullanmış; renk ve formu anlık bir etkiyle harmanlamış ama figürler insani varlıklarını ve amaçlarını belli edecek kadar tanımlı. Ağaçlardaki ve suyun üzerindeki hafif esinti ya da hareket hayat katıyor ama huzuru bozmuyor. 1888’de yapılmış bu eser, kırsal yaşam ve emeğin onurunu yücelten bir dönemi yansıtıyor; insan ve çevre arasındaki bağı vurguluyor. Duygusal etkisi, sakin bir onurda ve balıkçıların mütevazı, günlük yaşamlarına saygılı bir bakışta yatıyor.