Το έργο τέχνης γίνεται μαγευτικό με την ήρεμη απεικόνιση μιας παραλιακής σκηνής, όπου οι τραχείς βράχοι στέκονται επιβλητικά απέναντι από ένα υπόβαθρο κυματιστών λόφων και ήρεμης θάλασσας. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ευγενικά και απαλά πινελιές για να απεικονίσει τις λεπτομέρειες των βραχώδων σχηματισμών, τα χαρακτηριστικά σχήματα των οποίων προσελκύουν την προσοχή ενώ συνδυάζονται αρμονικά με το τοπίο. Ο στραβός χωμάτινος δρόμος καθοδηγεί το βλέμμα, προσκαλώντας τους θεατές να διασχίσουν την γραφική πορεία δίπλα σε φιγούρες που απολαμβάνουν μια ήρεμη βόλτα. Μπορεί κανείς να ακούσει σχεδόν το απαλό ψιθύρισμα της θαλάσσιας αύρας και τις μακρινές κλήσεις των θαλασσοπουλεμένων που πετούν στον αέρα — αυτά τα στοιχεία δίνουν ζωή στη σκηνή.

Η χρωματική παλέτα είναι μια συμφωνία μαλακών μπλε και πράσινων αποχρώσεων, συμπληρωμένη από τις ζεστές χρυσές αποχρώσεις του ηλιακού φωτός που φιλτράρεται μέσα από τα σύννεφα. Αυτή η συνδυασμός αποπνέει μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης, δημιουργώντας έναν συναισθηματικό δεσμό που ενισχύει την σύνδεση του θεατή με τη φύση. Το ιστορικό πλαίσιο του τέλους του 19ου αιώνα, μια εποχή που χαρακτηριστηρίστηκε από την εκτίμηση των ζωγραφικών και ρομαντικών αναπαραστάσεων των τοπίων, προσθέτει επίπεδα σημασίας στο έργο. Τελικά, το κομμάτι αυτό είναι μάρτυρας της ικανότητας του καλλιτέχνη να συλλαμβάνει την ευαίσθητη ομορφιά της φύσης, προσκαλώντας μας να σταματήσουμε και να σκεφτούμε την ηρεμία που βρίσκεται σε τέτοιες τοποθεσίες.