Το έργο προσκαλεί τον θεατή να βυθιστεί στην εκτενή έκταση της φύσης, που αποτυπώνεται με μια αυθόρμητη προσέγγιση που γειτνιάζει με την αφαίρεση. Λαμπερά στρώματα γκρίζων και μπλε νεφών περιδίνωνται δραματικά πάνω από τον καμβά, δημιουργώντας μια καταιγίδα σχημάτων και υφών που φαίνονται σχεδόν ζωντανά; η ματιά του θεατή έλκεται προς τα πάνω, μαγνητισμένη από το δυναμικό παιχνίδι του φωτός του ήλιου που διαπερνά τις διόδους της νεφοκάλυψης. Αυτή η αντίθεση φωτός και σκιάς αντιπαραβάλλεται όμορφα με το επίπεδο, ήρεμο τοπίο από κάτω—ένα γήπεδο που εκτείνεται προς μια απομακρυσμένη κορυφή δέντρων και τις λιγοστές ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας, ίσως ένα-δύο σπίτια να κρύβονται ανάμεσα στο πράσινο...

Η πλούσια παλέτα που χρησιμοποιείται είναι χαρακτηριστική του στυλ του Constable: βαθιά μπλε που συγχωνεύονται με απαλά γκρίζα δημιουργούν ένα συναισθηματικό ρυθμό που ποικίλλει με κάθε ματιά. Προτείνει μια βαθιά σύνδεση με τη φύση; το έδαφος από κάτω, λεπτομερώς σε απαλές κίτρινες και πράσινες αποχρώσεις, λειτουργεί ως σημείο βάσης, ενώ ο ταραχώδης ουρανός αντιπροσωπεύει τις συνεχώς μεταβαλλόμενες διαθέσεις της γης. Στο πλαίσιο της εποχής του, αυτό το κομμάτι αντηχεί με τη γοητεία της ρομαντικής εποχής για τη φύση, λειτουργώντας όχι μόνο ως μια απλή απεικόνιση, αλλά ως μια συναισθηματική αυθόρμητη αντίδραση στην ομορφιά και την αναρχία του φυσικού κόσμου. Μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει την τρίξιμο του χόρτου, τον αέρα που ψιθυρίζει στα χωράφια, και να νιώσει μια βαθιά αίσθηση ηρεμίας; μια υπενθύμιση της ήρεμης αλλά ισχυρής ουσίας της φύσης...