ผลงานชิ้นนี้เชิญชวนผู้ชมให้ดำดิ่งลงไปในความกว้างใหญ่ของธรรมชาติซึ่งถูกจับภาพด้วยความมีตัวตนที่โน้มเอียงคล้ายการทำให้เป็นนามธรรม โดยชั้นของเมฆสีเทาและสีน้ำเงินเปล่งประกายไปรอบๆ อย่างด Dramatic ก่อให้เกิดการสร้างความยุ่งเหยิงของรูปทรงและพื้นผิวที่ดูมีชีวิตชีวา; สายตาของผู้ชมถูกดึงไปข้างบน พวกเขาต้อแส่ความมืดมนงาการเล่นขอแสงแดดที่ทะลักผ่านช่องว่างในหลังคาของเมฆ จุดยืนแสงและเงานี้ดูขัดแย้งอย่างสวยงามกับทิวทัศน์ที่ราบเรียบและเงียบสงบด้านล่าง—ทุ่งหญ้าที่ทอดยาวไปตามแนวของต้นไม้ที่อยู่ไกลออกไปและมีข่าวสารบางส่วนของการมีอยู่ของมนุษย์ซึ่งอาจเป็นบ้านหรือสองหลังที่โดดเด่นในท่ามกลางความเขียวขจี...

พาเลตต์สีที่มีความซับซ้อนในการใช้ในผลงานนี้เป็นลักษณะของสไตล์ของคอนสแทเบิล: สีน้ำเงินเข้มรวมตัวกับสีเทาอ่อนสร้างอารมณ์ที่หลากหลายขึ้นอยู่กับความสังเกตเสมอ มันแสดงถึงความเชื่อมโยงกับธรรมชาติ; ทุ่งด้านล่าง ผลักดันให้กลายเป็นสีเหลืองและเขียวอ่อน เป็นการเติมสีหน้าของเวลาหมายเอาไว้ในจุดแรกขณะที่ทุ่งสว่างขโมงเป็นภาพสัญญาณของการแสดงเกี่ยวกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ของพื้นดิน ภายใต้บริบทแห่งยุคนั้น ชิ้นงานนี้ส่งเสียงสูงในความหลงใหลของยุคโรแมนติกต่อธรรมชาติ แค่เพียงเป็นการบรรยายสั้นๆหรือยังเป็นการตอบสนองที่มีต่อผลกระทบของความงดงามและความโกลาหลของโลกแห่งธรรมชาติ ใกล้ๆจะได้ยินเสียงลม, เสียงของการฟุ้งกระจายในทุ่งและสัมผัสถึงความสงบแสนลึกซึ้ง; คำเตือนเกี่ยวกับความสำคัญของธรรมชาติที่สงบและทรงพลัง...