Σε αυτή τη θαυμάσια χειμερινή τοπιογραφία, ο καλλιτέχνης καταγράφει ένα γοητευτικό χωριό σκεπασμένο με φρέσκο χιόνι, που λάμπει κάτω από τη φωτεινή ηλιακή ακτινοβολία. Η σκηνή είναι γεμάτη από γοητευτικά ξύλινα σπίτια, οι σκεπές των οποίων έχουν βαρύ φορτίο από λευκό χιόνι. Μεγάλα παγωμένα δέντρα στέκονται ως φρουροί κατά μήκος της όχθης του ποταμού, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή αντίθεση με τον έντονα μπλε ουρανό, όπου πλέουν χαλαρά αφράτα σύννεφα. Καθώς το ηλιακό φως χορεύει στο χιόνι, ο καλλιτέχνης συνδυάζει απαλά λευκά και θερμά κίτρινα χρώματα, σαν να προσκαλεί τον θεατή να εισέλθει σε αυτό το ήρεμο περιβάλλον; η ηρεμία είναι απτή, συνοδευόμενη από τον ήχο του ήρεμου ρέματος.

Η σύνθεση προσελκύει το βλέμμα με μια συναρπαστική ροή, από το προσκήνιο, όπου φράκτες περιβάλλουν μικρά σπίτια, έως το βάθος, όπου αναδύονται με χάρη οι πύργοι της εκκλησίας. Η αντιπαράθεση γεωμετρικών σχημάτων - τα ψηλά καμπαναριά σε σύγκριση με τη στρογγυλότητα των δέντρων - προσθέτει μια ρυθμική ποιότητα στον πίνακα. Αυτό το έργο δεν αποτυπώνει μόνο την ουσία μιας κρύας χειμερινής ημέρας, αλλά προκαλεί επίσης συναισθήματα νοσταλγίας και ειρήνης; σχεδόν μπορείς να ακούσεις το θρόισμα του χιονιού κάτω από τα πόδια και να νιώσεις τη ζεστασιά του ήλιου στο πρόσωπό σου, κάνοντάς το να είναι μια διαχρονική αναπαράσταση της αγροτικής ζωής, γεμάτης ελπίδα και γαλήνη. Η τεχνική της υπερκάλυψης χρωμάτων του καλλιτέχνη προσθέτει μια αιθέρια διάσταση στη σκηνή, αθανατίζοντας μια fleeting στιγμή στην αγκαλιά της φύσης.