Σε αυτό το συναρπαστικό τοπίο, ο θεατής προσκαλείται σε μια ήρεμη αγροτική ατμόσφαιρα που βασίζεται στις λεπτές νότες χρώματος και φωτός—ένα αληθινό σημάδι του ιμπρεσιονισμού. Ο ήπιος κουνιστός γρασίδι εκτείνεται προς τον ορίζοντα, λαμπερός κάτω από τη μαλακή διασπορά του ηλιακού φωτός, ενώ οι καλά σχηματισμένοι σωροί άχυρου στέκονται με αυτοπεποίθηση, σαν φύλακες της παστού οικογενειακής ηρεμίας. Η αλληλεπίδραση των ζεστών κίτρινων και των απαλών πράσινων στους καμβά ρέει χωρίς κόπο, αποδίδοντας μια λεπτή, σχεδόν λυρική ποιότητα. Αυτή η ζεστή παλέτα προξενεί ένα αίσθημα νοσταλγίας και ηρεμίας, σαν να μεταφέρει τον θεατή σε μια πιο απλή και ιδανική εποχή.

Γύρω από τα χωράφια, μια πλούσια συγκέντρωση δέντρων πλαταίνει τη σκηνή, καθώς το βαθύ και πλούσιο πράσινο τους παρέχει μια αναζωογονητική αντίθεση με τον ανοιχτό ουρανό. Η πινελιά είναι αναμφισβήτητη εκφραστική; οι δυναμικές πινελιές δημιουργούν ένα παιχνίδι σκιών και φωτός που προτείνει την κίνηση. Η τεχνική του Μονέ κάνει τον θεατή σχεδόν να ακούσει την απαλή ψιθύρισμα του ανέμου ανάμεσα στα δέντρα. Αυτό το έργο δεν καταγράφει μόνο μια στιγμή στη φύση, αλλά αναδεικνύει επίσης μια αφήγηση της βαθιάς εκτίμησης του καλλιτέχνη για την αγροτική ομορφιά κατά τη διάρκεια μιας εποχής ταχείας βιομηχανικής αλλαγής, κατατάσσοντας το ως σημαντικό έργο στην κατανόηση της εξελισσόμενης σχέσης του με το τοπίο γύρω από το Giverny.