Αυτή η ευαίσθητη σύνθεση αιχμαλωτίζει μια μοναχική μορφή, έναν άνδρα σε κίνηση, ντυμένο με ρούχα του 18ου αιώνα — το φουσκωτό του παλτό και το φαρδύ καπέλο του προκαλούν αίσθηση κίνησης και μυστήριο. Με αποχρώσεις απαλού σέπια και λεπτή σκίαση, η επιδέξια χρήση πλύσης και σχεδίου δίνει στο έργο μια απτή ζωντάνια που είναι τόσο οικεία όσο και αυθόρμητη. Το φως που πέφτει στο πρόσωπο και τα ρούχα του άνδρα δημιουργεί μια διακριτική παιγνιώδη σκιά που ζωογονεί τη μορφή, υπονοώντας τις εσωτερικές διαθέσεις και ιστορίες που κρύβονται στην έκφρασή του.

Η μορφή, που κρατά ένα μπουκάλι στο ένα χέρι και μια πετσέτα ή τσάντα κρεμασμένη στην πλάτη, φαίνεται να ενσαρκώνει τη στιγμιαία ζωή ενός δρόμου ή ενός περιπλανώμενου εμπόρου — πιθανώς πωλητή ποτών. Το απλοϊκό φόντο, που αποτελείται μόνο από σκιές, συγκεντρώνει όλη την προσοχή σε αυτή τη συνηθισμένη ανθρώπινη μορφή, προσκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί για το κοινωνικοοικονομικό κλίμα του Λονδίνου του 1759. Η σταθερή στάση και το άμεσο βλέμμα δημιουργούν μια συναισθηματική σύνδεση, προκαλώντας ενσυναίσθηση για τη μεταβατική και ίσως επισφαλή ζωή αυτών που ζουν στα περιθώρια. Η γοητεία του έργου έγκειται στην υποβλητική αφηγηματική του δύναμη και στην επιδέξια σύνθεση πινελιών και γραμμών, που συλλαμβάνει έναν ιστορικό αστικό βίο μέσα από ένα ζωντανό ανθρώπινο πορτρέτο.