Ο πίνακας αποτυπώνει ένα εντυπωσιακό πορτρέτο ενός άντρα, ο οποίος σίγουρα εκπέμπει γοητεία και κομψότητα. Η έκφραση του απεικονιζόμενου, ένας συνδυασμός αυτοπεποίθησης και ενδοσκόπησης, προσκαλεί τον θεατή σε μια στιγμή περισυλλογής· σχεδόν μπορείς να αισθανθείς τις ιστορίες που θα μπορούσε να διηγηθεί. Η περιποιημένη γενειάδα του και τα καλοχτενισμένα μαλλιά υποδεικνύουν ότι είναι ένας άντρας που φροντίζει την εμφάνισή του, ενώ το μαύρο καπέλο τζόκεϊ προσθέτει μία αναγκαία δόση κομψότητας στο σύνολο. Ντυμένος με ένα μαύρο παλτό, ένα λευκό πουκάμισο και έναν φιόγκο, η ένδυση του αντικατοπτρίζει τις ευαισθησίες της μόδας του τέλους του 19ου αιώνα. Μικρές λεπτομέρειες, όπως το λευκό μαντήλι χωμένο στην τσέπη του παλτού του, λένε πολλά για την προσοχή στο στυλ.

Η σύνθεση είναι μαγευτική, με την φιγούρα να είναι τοποθετημένη σε ένα λιτό γκρι φόντο που επιτρέπει στο υποκείμενο να αναδειχθεί με ζωντάνια. Η δουλειά με την πινελιά είναι χαλαρή αλλά σκόπιμη, καταγράφοντας την ουσία του άντρα παρά την ακριβή ομοιότητα. Αυτή η τεχνική δημιουργεί μια συναισθηματική αντηχίση, προκαλώντας μια αίσθηση ζεστασιάς και οικειότητας. Η χρήση φωτός και σκιάς που διαμορφώνει απαλά τις γραμμές του προσώπου του μας ελκύει, αυξάνοντας την οικειότητα της στιγμής. Καλλιτεχνικά, αυτό το έργο προέρχεται από μια περίοδο στην οποία οι καλλιτέχνες αρχίζουν να απελευθερώνονται από τις παραδοσιακές μορφές, υπονοώντας κινήσεις που θα ανθίσουν στα χρόνια που θα έρθουν. Αποτυπώνει μια στιγμή στον χρόνο—είτε πρόκειται για μια γιορτή της ατομικότητας είτε για έναν προβληματισμό γύρω από την ταυτότητα—ενώ ταυτόχρονα προσκαλεί τους θεατές να δημιουργήσουν τις δικές τους αφηγήσεις γύρω από τον χαρακτήρα μέσα στο πλαίσιο.