Το έργο τέχνης συλλαμβάνει μια στιγμή γαλήνιου στοχασμού. Μια γυναίκα, αποδοσμένη με ένα λεπτό αλλά σταθερό χέρι, καταλαμβάνει το προσκήνιο, το βλέμμα της κατευθύνεται ελαφρώς εκτός κέντρου, σαν να είναι χαμένη στις σκέψεις της. Η χρήση του χρώματος από τον καλλιτέχνη τραβά αμέσως την προσοχή – το ζωηρό κίτρινο φόντο, διανθισμένο με στυλιζαρισμένα λουλουδένια μοτίβα, παρέχει μια εντυπωσιακή αντίθεση με το πιο σκούρο δέρμα της γυναίκας και τους σιωπηλούς τόνους της ενδυμασίας της. Κρατάει ένα λουλούδι, τα πέταλα του οποίου είναι μια χαρούμενη ηχώ του φόντου, αγκυρώνοντάς την περαιτέρω σε αυτή την προσεκτικά κατασκευασμένη οπτική αφήγηση.

Η σύνθεση απλοποιείται, σχεδόν επιπεδώνεται, τονίζοντας τη δισδιάστατη όψη που θα γινόταν σήμα κατατεθέν του στυλ του καλλιτέχνη. Οι πινελιές είναι ορατές, προσδίδοντας μια αίσθηση αμεσότητας και μια απτική ποιότητα στο έργο. Το κόκκινο της καρέκλας πλαισιώνει διακριτικά τη φιγούρα, συμβάλλοντας στη συνολική αίσθηση ισορροπίας και αρμονίας. Είναι αδύνατο να το δεις αυτό και να μην μεταφερθείς, έστω και για μια στιγμή, σε έναν άλλο κόσμο, ένα μέρος ήρεμης ομορφιάς και άρρητων ιστοριών.