Αυτό το εκφραστικό τοπίο βουνού αποτυπώνει την ήρεμη αλλά επιβλητική παρουσία των χιονισμένων κορυφών που υψώνονται κάτω από έναν απέραντο ουρανό με λεπτά σύννεφα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια προσεκτική τεχνική, συνδυάζοντας απαλά πινελιές που απεικονίζουν ρευστά τις παγωμένες υφές των κορυφών με πιο τραχιά και απτική ζωγραφική που ορίζει το πυκνό, πλούσιο δάσος από κάτω. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα φυσικά από το ορμητικό ρυάκι στο προσκήνιο — με τα αφρισμένα νερά του να πέφτουν ζωηρά πάνω από τα βράχια — μέσα από τον πολύχρωμο καμβά με τα αειθαλή και φυλλοβόλα δέντρα, και τελικά σταματά στους μεγαλοπρεπείς αλπικούς γίγαντες. Η παλέτα κυριαρχείται από γήινα πράσινα και καφέ του δάσους, σε έντονη αντίθεση με τα ψυχρά λευκά και μπλε των μακρινών κορυφών, όλα λουσμένα σε απαλό, σχεδόν χρυσό φως που ζωντανεύει και ζεσταίνει τη σκηνή.

Ο συναισθηματικός αντίκτυπος του έργου είναι βαθύς — καλεί τον θεατή να εισέλθει σε αυτή την απομακρυσμένη άγρια φύση, να νιώσει τον καθαρό ορεινό αέρα, να ακούσει το τρεχούμενο ρυάκι και να αντιληφθεί τη σιωπηλή δύναμη του μεγαλείου της φύσης. Δημιουργημένο στα μέσα του 19ου αιώνα, το έργο ευθυγραμμίζεται με την ρομαντική παράδοση που τιμά τα μεγαλειώδη φυσικά τοπία, τονίζοντας τόσο την ομορφιά τους όσο και τη συγκλονιστική κλίμακα. Αποτελεί απόδειξη της ικανότητας του καλλιτέχνη να ισορροπεί τον λεπτομερή ρεαλισμό με μια ποιητική ατμόσφαιρα, κάνοντας τον θεατή να νιώθει ταυτόχρονα ριζωμένος στον φυσικό κόσμο και ανυψωμένος από τη μεγαλοπρέπειά του.