Αυτή η ζωντανή προσωπογραφία απαθανατίζει ένα έντονο και αμετάβλητο βλέμμα, κεντραρισμένο σε μια γυναίκα με χαρακτηριστικά ενωμένα φρύδια και τολμηρή έκφραση. Φοράει ένα μεγάλο, περίπλοκο κίτρινο-πράσινο φιόγκο στα μαλλιά της, που κυλά σε πλούσια καστανά κύματα, προσδίδοντας βάθος και ζεστασιά στη σύνθεση. Πίσω της, ένας περίεργος πίθηκος με μεγάλα εκφραστικά μάτια ακουμπά απαλά τον ώμο της, προσθέτοντας μια αινιγματική αλλά και οικεία παρουσία. Το περίπλοκο μοτίβο στο ένδυμά της συνδυάζει γήινους και ζωντανούς τόνους, ενισχύοντας τον οπτικό ρυθμό της ζωγραφικής. Η τραχιά υφή του φλοιού των δέντρων στο φόντο αντιπαραβάλλεται όμορφα με την απαλότητα των τόνων του δέρματος και του υφάσματος, πλαισιώνοντας το θέμα με σχεδόν ζωντανά φυσικά στοιχεία.

Η τεχνική του καλλιτέχνη αποκαλύπτει άριστο έλεγχο στη λεπτομέρεια και την υφή: τα σχολαστικά πινέλα προσφέρουν μια αισθητηριακή αίσθηση τόσο της απαλότητας του δέρματος όσο και της τραχύτητας του δέντρου στο φόντο. Η παλέτα χρωμάτων είναι γήινη αλλά εμπλουτισμένη με ζεστούς ώχρους, πράσινα και απαλά κόκκινα που τονίζουν την φυσική αλλά και σουρεαλιστική ατμόσφαιρα. Στο επίπεδο του συναισθήματος, η προσωπογραφία είναι ισχυρή· προσκαλεί τον θεατή σε έναν οικείο αλλά και απόμακρο ψυχολογικό χώρο, μεταφέροντας αντοχή, πολυπλοκότητα και μια νότα μελαγχολίας. Το έργο αυτό, δημιουργημένο το 1945, αντηχεί στο ιστορικό του πλαίσιο ως ενσάρκωση προσωπικής και πολιτισμικής ταυτότητας, συνδυάζοντας την ιθαγενή μεξικανική συμβολική με τη σύγχρονη εικονιστική ζωγραφική. Η παρουσία του πιθήκου προσθέτει ένα συμβολικό στρώμα: συντροφικότητα, αγριότητα και αντανάκλαση του πνεύματος του υποκειμένου.